Shri Shaileshashtakam
ಶ್ರೀ ಶೈಲೇಶಾಷ್ಟಕಮ್
ಶ್ರೀದೇವರಾಜಗುರುಭಿರನುಗೃಹೀತಂ
ಶ್ರೀರಸ್ತು ।
ಶ್ರೀಮತೇ ಹಯಗ್ರೀವಾಯನಮಃ ।
ಶ್ರೀಮತೇ ರಾಮಾನುಜಾಯ ನಮಃ ॥
ಸೌಮ್ಯಜಾಮಾತೃಯೋಗೀನ್ದ್ರಚರಣಾಮ್ಬುಜಷಟ್ಪದಮ್ ।
ದೇವರಾಜಗುರುಂ ವನ್ದೇ ದಿವ್ಯಜ್ಞಾನಪ್ರದಂ ಶುಭಮ್ ॥
ಶೇಷಃ ಶ್ರೀಮಾನಜನಿ ಹಿ ಪುರಾ ಸೌಮ್ಯಜಾಮಾತೃಯೋಗೀ
ಭೋಗೀ ಭೂತಸ್ತದನು ಭಗವಾನ್ ರಾಘವಸ್ಯಾನುಜನ್ಮಾ ।
ಭೂತ್ವಾ ಭವ್ಯೋ ವರವರಮುನಿರ್ಭೂಯಸಾ ಭಾಸಮಾನಃ
ರಕ್ಷತ್ವಸ್ಮಾನ್ ರಘುಕುಲಪತೇರಾಸ್ಥಿತೋ ಭದ್ರಪೀಠಮ್ ॥ 1॥
ಶ್ರೋತುಂ ದ್ರಾವಿಡವೇದಭೂರಿವಿವೃತಿಂ ಸೌಮ್ಯೋಪಯನ್ತುರ್ಮುನೇಃ
ಉತ್ಕಂಠಾಽಸ್ತಿ ಮಮೈನಮಾನಯತ ತಂ ತಾರ್ಕ್ಷ್ಯಾಶ್ರಯಂ ಮಂಡಪಮ್ ।
ಆವಿಶ್ಯಾರ್ಚಕಮೂಚಿವಾನಿತಿ ಮುದಾ ನಿಶ್ಶೇಷಲೋಕಾನ್ವಿತಃ
ರಂಗೀ ವತ್ಸರಮೇಕಮೇವಮಶೃಣೋತ್ ವ್ಯಕ್ತಂ ಯಥೋಕ್ತಕ್ರಮಾತ್ ॥ 2॥
ಶ್ರೀಭೂಭ್ಯಾಂ ರಂಗನಾಥೇ ಶಠಜಿದುಪನಿಷದ್ ವ್ಯಾಕ್ರಿಯಾಂ
ಶ್ರೋತುಕಾಮೇ ಶೇಷಸ್ಸನ್ತೋಷಯಿಷ್ಯನ್ ವರವರಮುನಿತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಯೋ ವರ್ತತೇಽಗ್ರೇ ।
ಕಾಷಾಯಶ್ರೀತುಲಸ್ಯಮ್ಬುಜಮಣಿಸುಶಿಖಾಯಜ್ಞಸೂತ್ರತ್ರಿದಂಡೈಃ
ಭಾನ್ತಂ ಶುಭ್ರೋರ್ಧ್ವಪುಂಡ್ರಂ ಸ್ಮರ ಹೃದಯ ಸದಾ ಕೋಶಮುದ್ರಾಂಕಹಸ್ತಮ್ ॥ 3॥
ಕೃಪಯಾ ಪರಯಾ ಸ ರಂಗರಾಟ್ ಮಹಿಮಾನಂ ಮಹತಾಂ ಪ್ರಕಾಶಯನ್ ।
ಲುಲುಭೇ ಸ್ವಯಮೇವ ಚೇತಸಾ ವರಯೋಗಿಪ್ರವರಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯತಾಮ್ ॥ 4॥
ಸಮಾಪ್ತೌ ಗ್ರನ್ಥಸ್ಯ ಪ್ರಥಿತವಿವಿಧೋಪಾಯನಚಯೇ
ಪರಂ ಸಜ್ಜೀಭೂತೇ ವರವರಮುನೇರಂಘ್ರಿಸವಿಧೇ ।
ಹಠಾದ್ಬಾಲಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಕುತ ಇತಿ ನಿರಸ್ತೋಽಪ್ಯುಪಗತಃ
ಜಗೌ ರಂಗೇಶಾಖ್ಯಃ ಪರಿಣತಚತುರ್ಹಾಯನ ಇದಮ್ ॥ 5॥
ಶ್ರೀಮಾನ್ ರಂಗೇಶ್ವರೋ ಯದ್ವಕುಲವರವಚೋಭಾಷ್ಯಸಾರಾರ್ಥಜಾತಂ
ಶ್ರುತ್ವಾ ಸೌಮ್ಯೋಪಯನ್ತಾ ಮುನಿವರಚರಣೇ ಚ್ಛಾತ್ರಭಾವಂ ಪ್ರಪನ್ನಃ ।
ಶ್ರೀಶೈಲೇಶೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಖಗಪತಿನಿಲಯೇ ಮಂಡಪೇ ತತ್ಸಮಾಪ್ತೌ
ಉಕ್ತ್ವಾಽಧ್ಯೇತವ್ಯಮೇತನ್ನಿಖಿಲ- ನಿಜಗೃಹೇಷ್ವಾದಿಶತ್ತತ್ತದಾದೌ ॥ 6॥
ವೇದಾದೌ ಪೂರ್ವಮುಕ್ತ್ವಾ ಹರಿರಿತಿ ಸುಜನೋ ವಕ್ತಿ ಪಶ್ಚಾದ್ಯಥೋಮಿತ್ಯೇವಂ
ವಕ್ತವ್ಯಮೇತದ್ವಕುಲಧರವಚೋಽನುಶ್ರವಾರಮ್ಭಕಾಲೇ ।
ಶ್ರೀಶೈಲೇಶೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಪ್ರಥಮಮಥ ಸತಾಂ ಸಂಪ್ರದಾಯೈಕನಿಷ್ಠೈಃ
ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾಥೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಸ್ವಯಮಿತಿ ಭಗವಾನಾದಿಶದ್ರಂಗನಾಥಃ ॥ 7॥
ಯದ್ವದ್ವಕ್ತುಂ ನ ಯುಕ್ತಂ ಪ್ರಣವಹರಿಪದಾಭ್ಯನ್ತರೇಽನ್ಯತ್ಪದಂ ತತ್
ಕೃಷ್ಣೇತ್ಯೇತತ್ಕದಾಚಿನ್ಮುನಿಶತವಚನೈರ್ವೈದಿಕೈರ್ಬ್ರಹ್ಮನಿಷ್ಠೈಃ ।
ತದ್ವದ್ರಂಗೇಶಭಕ್ತೈಃ ಶಮದಮನಿಯತೈಃ ಸಾಧುಭಿಸ್ತತ್ತ್ವವಿದ್ಭಿಃ
ವಕ್ತುಂ ಯುಕ್ತಂ ನ ಮಧ್ಯೇ ಸಪದಿ ನಿಯತಯೋರೇತಯೋಃ ಪದ್ಯಮನ್ಯತ್ ॥ 8॥
ಶಠರಿಪುರೇಕ ಏವ ಕಮಲಾಪತಿದಿವ್ಯಕವಿಃ
ಮಧುರಕವಿರ್ಯಥಾ ಚ ಶಠಜಿನ್ಮುನಿಮುಖ್ಯಕವಿಃ ।
ಯತಿಕುಲಪುಂಗವಸ್ಯ ಭುವಿ ರಂಗಸುಧಾಕವಿರಾಟ್
ವರವರಯೋಗಿನೋ ವರದರಾಜಕವಿಶ್ಚ ತಥಾ ॥ 9॥
ಇತಿ ಶ್ರೀಶೈಲೇಶಾಷ್ಟಕಂ ಸಮಾಪ್ತಮ್ ।
**********
श्री शैलेशाष्टकम्
श्रीदेवराजगुरुभिरनुगृहीतं
श्रीरस्तु ।
श्रीमते हयग्रीवायनमः ।
श्रीमते रामानुजाय नमः ॥
सौम्यजामातृयोगीन्द्रचरणाम्बुजषट्पदम् ।
देवराजगुरुं वन्दे दिव्यज्ञानप्रदं शुभम् ॥
शेषः श्रीमानजनि हि पुरा सौम्यजामातृयोगी
भोगी भूतस्तदनु भगवान् राघवस्यानुजन्मा ।
भूत्वा भव्यो वरवरमुनिर्भूयसा भासमानः
रक्षत्वस्मान् रघुकुलपतेरास्थितो भद्रपीठम् ॥ १॥
श्रोतुं द्राविडवेदभूरिविवृतिं सौम्योपयन्तुर्मुनेः
उत्कण्ठाऽस्ति ममैनमानयत तं तार्क्ष्याश्रयं मण्डपम् ।
आविश्यार्चकमूचिवानिति मुदा निश्शेषलोकान्वितः
रङ्गी वत्सरमेकमेवमशृणोत् व्यक्तं यथोक्तक्रमात् ॥ २॥
श्रीभूभ्यां रङ्गनाथे शठजिदुपनिषद् व्याक्रियां
श्रोतुकामे शेषस्सन्तोषयिष्यन् वरवरमुनितां प्राप्य यो वर्ततेऽग्रे ।
काषायश्रीतुलस्यम्बुजमणिसुशिखायज्ञसूत्रत्रिदण्डैः
भान्तं शुभ्रोर्ध्वपुण्ड्रं स्मर हृदय सदा कोशमुद्राङ्कहस्तम् ॥ ३॥
कृपया परया स रङ्गराट् महिमानं महतां प्रकाशयन् ।
लुलुभे स्वयमेव चेतसा वरयोगिप्रवरस्य शिष्यताम् ॥ ४॥
समाप्तौ ग्रन्थस्य प्रथितविविधोपायनचये
परं सज्जीभूते वरवरमुनेरङ्घ्रिसविधे ।
हठाद्बालः कश्चित् कुत इति निरस्तोऽप्युपगतः
जगौ रङ्गेशाख्यः परिणतचतुर्हायन इदम् ॥ ५॥
श्रीमान् रङ्गेश्वरो यद्वकुलवरवचोभाष्यसारार्थजातं
श्रुत्वा सौम्योपयन्ता मुनिवरचरणे च्छात्रभावं प्रपन्नः ।
श्रीशैलेशेति पद्यं खगपतिनिलये मण्डपे तत्समाप्तौ
उक्त्वाऽध्येतव्यमेतन्निखिल- निजगृहेष्वादिशत्तत्तदादौ ॥ ६॥
वेदादौ पूर्वमुक्त्वा हरिरिति सुजनो वक्ति पश्चाद्यथोमित्येवं
वक्तव्यमेतद्वकुलधरवचोऽनुश्रवारम्भकाले ।
श्रीशैलेशेति पद्यं प्रथममथ सतां संप्रदायैकनिष्ठैः
लक्ष्मीनाथेति पद्यं स्वयमिति भगवानादिशद्रङ्गनाथः ॥ ७॥
यद्वद्वक्तुं न युक्तं प्रणवहरिपदाभ्यन्तरेऽन्यत्पदं तत्
कृष्णेत्येतत्कदाचिन्मुनिशतवचनैर्वैदिकैर्ब्रह्मनिष्ठैः ।
तद्वद्रङ्गेशभक्तैः शमदमनियतैः साधुभिस्तत्त्वविद्भिः
वक्तुं युक्तं न मध्ये सपदि नियतयोरेतयोः पद्यमन्यत् ॥ ८॥
शठरिपुरेक एव कमलापतिदिव्यकविः
मधुरकविर्यथा च शठजिन्मुनिमुख्यकविः ।
यतिकुलपुङ्गवस्य भुवि रङ्गसुधाकविराट्
वरवरयोगिनो वरदराजकविश्च तथा ॥ ९॥
इति श्रीशैलेशाष्टकं समाप्तम् ।
*********
ಶ್ರೀ ಶೈಲೇಶಾಷ್ಟಕಮ್
ಶ್ರೀದೇವರಾಜಗುರುಭಿರನುಗೃಹೀತಂ
ಶ್ರೀರಸ್ತು ।
ಶ್ರೀಮತೇ ಹಯಗ್ರೀವಾಯನಮಃ ।
ಶ್ರೀಮತೇ ರಾಮಾನುಜಾಯ ನಮಃ ॥
ಸೌಮ್ಯಜಾಮಾತೃಯೋಗೀನ್ದ್ರಚರಣಾಮ್ಬುಜಷಟ್ಪದಮ್ ।
ದೇವರಾಜಗುರುಂ ವನ್ದೇ ದಿವ್ಯಜ್ಞಾನಪ್ರದಂ ಶುಭಮ್ ॥
ಶೇಷಃ ಶ್ರೀಮಾನಜನಿ ಹಿ ಪುರಾ ಸೌಮ್ಯಜಾಮಾತೃಯೋಗೀ
ಭೋಗೀ ಭೂತಸ್ತದನು ಭಗವಾನ್ ರಾಘವಸ್ಯಾನುಜನ್ಮಾ ।
ಭೂತ್ವಾ ಭವ್ಯೋ ವರವರಮುನಿರ್ಭೂಯಸಾ ಭಾಸಮಾನಃ
ರಕ್ಷತ್ವಸ್ಮಾನ್ ರಘುಕುಲಪತೇರಾಸ್ಥಿತೋ ಭದ್ರಪೀಠಮ್ ॥ 1॥
ಶ್ರೋತುಂ ದ್ರಾವಿಡವೇದಭೂರಿವಿವೃತಿಂ ಸೌಮ್ಯೋಪಯನ್ತುರ್ಮುನೇಃ
ಉತ್ಕಂಠಾಽಸ್ತಿ ಮಮೈನಮಾನಯತ ತಂ ತಾರ್ಕ್ಷ್ಯಾಶ್ರಯಂ ಮಂಡಪಮ್ ।
ಆವಿಶ್ಯಾರ್ಚಕಮೂಚಿವಾನಿತಿ ಮುದಾ ನಿಶ್ಶೇಷಲೋಕಾನ್ವಿತಃ
ರಂಗೀ ವತ್ಸರಮೇಕಮೇವಮಶೃಣೋತ್ ವ್ಯಕ್ತಂ ಯಥೋಕ್ತಕ್ರಮಾತ್ ॥ 2॥
ಶ್ರೀಭೂಭ್ಯಾಂ ರಂಗನಾಥೇ ಶಠಜಿದುಪನಿಷದ್ ವ್ಯಾಕ್ರಿಯಾಂ
ಶ್ರೋತುಕಾಮೇ ಶೇಷಸ್ಸನ್ತೋಷಯಿಷ್ಯನ್ ವರವರಮುನಿತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಯೋ ವರ್ತತೇಽಗ್ರೇ ।
ಕಾಷಾಯಶ್ರೀತುಲಸ್ಯಮ್ಬುಜಮಣಿಸುಶಿಖಾಯಜ್ಞಸೂತ್ರತ್ರಿದಂಡೈಃ
ಭಾನ್ತಂ ಶುಭ್ರೋರ್ಧ್ವಪುಂಡ್ರಂ ಸ್ಮರ ಹೃದಯ ಸದಾ ಕೋಶಮುದ್ರಾಂಕಹಸ್ತಮ್ ॥ 3॥
ಕೃಪಯಾ ಪರಯಾ ಸ ರಂಗರಾಟ್ ಮಹಿಮಾನಂ ಮಹತಾಂ ಪ್ರಕಾಶಯನ್ ।
ಲುಲುಭೇ ಸ್ವಯಮೇವ ಚೇತಸಾ ವರಯೋಗಿಪ್ರವರಸ್ಯ ಶಿಷ್ಯತಾಮ್ ॥ 4॥
ಸಮಾಪ್ತೌ ಗ್ರನ್ಥಸ್ಯ ಪ್ರಥಿತವಿವಿಧೋಪಾಯನಚಯೇ
ಪರಂ ಸಜ್ಜೀಭೂತೇ ವರವರಮುನೇರಂಘ್ರಿಸವಿಧೇ ।
ಹಠಾದ್ಬಾಲಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಕುತ ಇತಿ ನಿರಸ್ತೋಽಪ್ಯುಪಗತಃ
ಜಗೌ ರಂಗೇಶಾಖ್ಯಃ ಪರಿಣತಚತುರ್ಹಾಯನ ಇದಮ್ ॥ 5॥
ಶ್ರೀಮಾನ್ ರಂಗೇಶ್ವರೋ ಯದ್ವಕುಲವರವಚೋಭಾಷ್ಯಸಾರಾರ್ಥಜಾತಂ
ಶ್ರುತ್ವಾ ಸೌಮ್ಯೋಪಯನ್ತಾ ಮುನಿವರಚರಣೇ ಚ್ಛಾತ್ರಭಾವಂ ಪ್ರಪನ್ನಃ ।
ಶ್ರೀಶೈಲೇಶೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಖಗಪತಿನಿಲಯೇ ಮಂಡಪೇ ತತ್ಸಮಾಪ್ತೌ
ಉಕ್ತ್ವಾಽಧ್ಯೇತವ್ಯಮೇತನ್ನಿಖಿಲ- ನಿಜಗೃಹೇಷ್ವಾದಿಶತ್ತತ್ತದಾದೌ ॥ 6॥
ವೇದಾದೌ ಪೂರ್ವಮುಕ್ತ್ವಾ ಹರಿರಿತಿ ಸುಜನೋ ವಕ್ತಿ ಪಶ್ಚಾದ್ಯಥೋಮಿತ್ಯೇವಂ
ವಕ್ತವ್ಯಮೇತದ್ವಕುಲಧರವಚೋಽನುಶ್ರವಾರಮ್ಭಕಾಲೇ ।
ಶ್ರೀಶೈಲೇಶೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಪ್ರಥಮಮಥ ಸತಾಂ ಸಂಪ್ರದಾಯೈಕನಿಷ್ಠೈಃ
ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾಥೇತಿ ಪದ್ಯಂ ಸ್ವಯಮಿತಿ ಭಗವಾನಾದಿಶದ್ರಂಗನಾಥಃ ॥ 7॥
ಯದ್ವದ್ವಕ್ತುಂ ನ ಯುಕ್ತಂ ಪ್ರಣವಹರಿಪದಾಭ್ಯನ್ತರೇಽನ್ಯತ್ಪದಂ ತತ್
ಕೃಷ್ಣೇತ್ಯೇತತ್ಕದಾಚಿನ್ಮುನಿಶತವಚನೈರ್ವೈದಿಕೈರ್ಬ್ರಹ್ಮನಿಷ್ಠೈಃ ।
ತದ್ವದ್ರಂಗೇಶಭಕ್ತೈಃ ಶಮದಮನಿಯತೈಃ ಸಾಧುಭಿಸ್ತತ್ತ್ವವಿದ್ಭಿಃ
ವಕ್ತುಂ ಯುಕ್ತಂ ನ ಮಧ್ಯೇ ಸಪದಿ ನಿಯತಯೋರೇತಯೋಃ ಪದ್ಯಮನ್ಯತ್ ॥ 8॥
ಶಠರಿಪುರೇಕ ಏವ ಕಮಲಾಪತಿದಿವ್ಯಕವಿಃ
ಮಧುರಕವಿರ್ಯಥಾ ಚ ಶಠಜಿನ್ಮುನಿಮುಖ್ಯಕವಿಃ ।
ಯತಿಕುಲಪುಂಗವಸ್ಯ ಭುವಿ ರಂಗಸುಧಾಕವಿರಾಟ್
ವರವರಯೋಗಿನೋ ವರದರಾಜಕವಿಶ್ಚ ತಥಾ ॥ 9॥
ಇತಿ ಶ್ರೀಶೈಲೇಶಾಷ್ಟಕಂ ಸಮಾಪ್ತಮ್ ।
**********
श्री शैलेशाष्टकम्
श्रीदेवराजगुरुभिरनुगृहीतं
श्रीरस्तु ।
श्रीमते हयग्रीवायनमः ।
श्रीमते रामानुजाय नमः ॥
सौम्यजामातृयोगीन्द्रचरणाम्बुजषट्पदम् ।
देवराजगुरुं वन्दे दिव्यज्ञानप्रदं शुभम् ॥
शेषः श्रीमानजनि हि पुरा सौम्यजामातृयोगी
भोगी भूतस्तदनु भगवान् राघवस्यानुजन्मा ।
भूत्वा भव्यो वरवरमुनिर्भूयसा भासमानः
रक्षत्वस्मान् रघुकुलपतेरास्थितो भद्रपीठम् ॥ १॥
श्रोतुं द्राविडवेदभूरिविवृतिं सौम्योपयन्तुर्मुनेः
उत्कण्ठाऽस्ति ममैनमानयत तं तार्क्ष्याश्रयं मण्डपम् ।
आविश्यार्चकमूचिवानिति मुदा निश्शेषलोकान्वितः
रङ्गी वत्सरमेकमेवमशृणोत् व्यक्तं यथोक्तक्रमात् ॥ २॥
श्रीभूभ्यां रङ्गनाथे शठजिदुपनिषद् व्याक्रियां
श्रोतुकामे शेषस्सन्तोषयिष्यन् वरवरमुनितां प्राप्य यो वर्ततेऽग्रे ।
काषायश्रीतुलस्यम्बुजमणिसुशिखायज्ञसूत्रत्रिदण्डैः
भान्तं शुभ्रोर्ध्वपुण्ड्रं स्मर हृदय सदा कोशमुद्राङ्कहस्तम् ॥ ३॥
कृपया परया स रङ्गराट् महिमानं महतां प्रकाशयन् ।
लुलुभे स्वयमेव चेतसा वरयोगिप्रवरस्य शिष्यताम् ॥ ४॥
समाप्तौ ग्रन्थस्य प्रथितविविधोपायनचये
परं सज्जीभूते वरवरमुनेरङ्घ्रिसविधे ।
हठाद्बालः कश्चित् कुत इति निरस्तोऽप्युपगतः
जगौ रङ्गेशाख्यः परिणतचतुर्हायन इदम् ॥ ५॥
श्रीमान् रङ्गेश्वरो यद्वकुलवरवचोभाष्यसारार्थजातं
श्रुत्वा सौम्योपयन्ता मुनिवरचरणे च्छात्रभावं प्रपन्नः ।
श्रीशैलेशेति पद्यं खगपतिनिलये मण्डपे तत्समाप्तौ
उक्त्वाऽध्येतव्यमेतन्निखिल- निजगृहेष्वादिशत्तत्तदादौ ॥ ६॥
वेदादौ पूर्वमुक्त्वा हरिरिति सुजनो वक्ति पश्चाद्यथोमित्येवं
वक्तव्यमेतद्वकुलधरवचोऽनुश्रवारम्भकाले ।
श्रीशैलेशेति पद्यं प्रथममथ सतां संप्रदायैकनिष्ठैः
लक्ष्मीनाथेति पद्यं स्वयमिति भगवानादिशद्रङ्गनाथः ॥ ७॥
यद्वद्वक्तुं न युक्तं प्रणवहरिपदाभ्यन्तरेऽन्यत्पदं तत्
कृष्णेत्येतत्कदाचिन्मुनिशतवचनैर्वैदिकैर्ब्रह्मनिष्ठैः ।
तद्वद्रङ्गेशभक्तैः शमदमनियतैः साधुभिस्तत्त्वविद्भिः
वक्तुं युक्तं न मध्ये सपदि नियतयोरेतयोः पद्यमन्यत् ॥ ८॥
शठरिपुरेक एव कमलापतिदिव्यकविः
मधुरकविर्यथा च शठजिन्मुनिमुख्यकविः ।
यतिकुलपुङ्गवस्य भुवि रङ्गसुधाकविराट्
वरवरयोगिनो वरदराजकविश्च तथा ॥ ९॥
इति श्रीशैलेशाष्टकं समाप्तम् ।
*********
No comments:
Post a Comment