ಮಣಿರತ್ನಮಾಲಾ
ಅಪಾರ ಸಂಸಾರ ಸಮುದ್ರ ಮಧ್ಯೇ
ನಿಮಜ್ಜತೋ ಮೇ ಶರಣಂ ಕಿಮಸ್ತಿ ।
ಗುರೋ ಕೃಪಾಲೋ ಕೃಪಯಾ ವದೈತ-
ದ್ವಿಶ್ವೇಶ ಪಾದಾಮ್ಬುಜ ದೀರ್ಘ ನೌಕಾ ॥ 1॥
ಬದ್ಧೋ ಹಿ ಕೋ ಯೋ ವಿಷಯಾನುರಾಗೀ
ಕೋ ವಾ ವಿಮುಕ್ತೋ ವಿಷಯೇ ವಿರಕ್ತಃ ।
ಕೋ ವಾಽಸ್ತಿ ಘೋರೋ ನರಕಃ ಸ್ವದೇಹ-
ಸ್ತೃಷ್ಣಾಕ್ಷಯಃ ಸ್ವರ್ಗ ಪದಂ ಕಿಮಸ್ತಿ ॥ 2॥
ಸಂಸಾರ ಹೃತ್ಕಸ್ತು ನಿಜಾತ್ಮ ಬೋಧಃ
ಕೋ ಮೋಕ್ಷ ಹೇತುಃ ಪ್ರಥಿತಃ ಸ ಏವ ।
ದ್ವಾರಂ ಕಿಮೇಕಂ ನರಕಸ್ಯ ನಾರೀ
ಕಾ ಸ್ವರ್ಗದಾ ಪ್ರಾಣಭೃತಾಮಹಿಂಸಾ ॥ 3॥
ಶೇತೇ ಸುಖಂ ಕಸ್ತು ಸಮಾಧಿನಿಷ್ಠೋ
ಜಾಗರ್ತಿ ಕೋ ವಾ ಸದಸದ್ವಿವೇಕೀ ।
ಕೇ ಶತ್ರವಃ ಸನ್ತಿ ನಿಜೇನ್ದ್ರಿಯಾಣಿ
ತಾನ್ಯೇವ ಮಿತ್ರಾಣಿ ಜಿತಾನಿ ಕಾನಿ ॥ 4॥
ಕೋ ವಾ ದರಿದ್ರೋ ಹಿ ವಿಶಾಲ ತೃಷ್ಣಃ
ಶ್ರೀಮಾಂಶ್ಚ ಕೋ ಯಸ್ಯ ಸಮಸ್ತಿ ತೋಷಃ ।
ಜೀವನ್ಮೃತೋ ಕಸ್ತು ನಿರುದ್ಯಮೋ ಯಃ
ಕೋವಾಽಮೃತಃ ಸ್ಯಾತ್ಸುಖದಾ ನಿರಾಶಾ ॥ 5॥
ಪಾಶೋ ಹಿ ಕೋ ಯೋ ಮಮತಾಭಿಧಾನಃ
ಸಂಮೋಹಯತ್ಯೇವ ಸುರೇವ ಕಾ ಸ್ತ್ರೀ ।
ಕೋ ವಾ ಮಹಾನ್ಧೋ ಮದನಾತುರೋ ಯೋ
ಮೃತ್ಯುಶ್ಚ ಕೋ ವಾಪಯಶಃ ಸ್ವಕೀಯಮ್ ॥ 6॥
ಕೋ ವಾ ಗುರುರ್ಯೋ ಹಿ ಹಿತೋಪದೇಷ್ಟಾ
ಶಿಷ್ಯಸ್ತು ಕೋ ಯೋ ಗುರು ಭಕ್ತ ಏವ ।
ಕೋ ದೀರ್ಘ ರೋಗೋ ಭವ ಏವ ಸಾಧೋ
ಕಿಮೌಷಧಿಂ ತಸ್ಯ ವಿಚಾರ ಏವ ॥ 7॥
ಕಿಂ ಭೂಷಣಾದ್ಭೂಷಣಮಸ್ತಿ ಶೀಲಂ
ತೀರ್ಥಂ ಪರಂ ಕಿಂ ಸ್ವಮನೋ ವಿಶುದ್ಧಮ್ ।
ಕಿಮತ್ರ ಹೇಯಂ ಕನಕಂ ಚ ಕಾನ್ತಾ
ಶ್ರಾವ್ಯಂ ಸದಾ ಕಿಂ ಗುರುವೇದವಾಕ್ಯಮ್ ॥ 8॥
ಕೇ ಹೇತವೋ ಬ್ರಹ್ಮ ಗತೇಸ್ತು ಸನ್ತಿ
ಸತ್ಸಂಗತಿರ್ದಾನ ವಿಚಾರ ತೋಷಾಃ ।
ಕೇ ಸನ್ತಿ ಸನ್ತೋಽಖಿಲ ವೀತರಾಗಾ
ಅಪಾಸ್ತ ಮೋಹಾಃ ಶಿವ ತತ್ತ್ವ ನಿಷ್ಠಾಃ ॥ 9॥
ಕೋ ವಾ ಜ್ವರಃ ಪ್ರಾಣಭೃತಾಂ ಹಿ ಚಿನ್ತಾ
ಮೂರ್ಖೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ಯಸ್ತು ವಿವೇಕಹೀನಃ ।
ಕಾರ್ಯಾ ಮಯಾ ಕಾ ಶಿವ ವಿಷ್ಣು ಭಕ್ತಿಃ
ಕಿಂ ಜೀವನಂ ದೋಷ ವಿವರ್ಜಿತಂ ಯತ್ ॥ 10॥
ವಿದ್ಯಾ ಹಿ ಕಾ ಬ್ರಹ್ಮ ಗತಿ ಪ್ರದಾ ಯಾ
ಬೋಧೋ ಹಿ ಕೋ ಯಸ್ತು ವಿಮುಕ್ತಿ ಹೇತುಃ ।
ಕೋ ಲಾಭ ಆತ್ಮಾವಗಮೋ ಹಿ ಯೋ ವೈ
ಜಿತಂ ಜಗತ್ ಕೇನ ಮನೋ ಹಿ ಯೇನ ॥ 11॥
ಶೂರಾನ್ಮಹಾ ಶೂರತಮೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ
ಮನೋಜ ಬಾಣೈರ್ವ್ಯಥಿತೋ ನ ಯಸ್ತು ।
ಪ್ರಾಜ್ಞೋತಿಧೀರಶ್ಚ ಸಮೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ
ಪ್ರಾಪ್ತೋ ನ ಮೋಹಂ ಲಲನಾ ಕಟಾಕ್ಷೈಃ ॥ 12॥
ವಿಷಾದ್ವಿಷಂ ಕಿಂ ವಿಷಯಾಃ ಸಮಸ್ತಾ
ದುಃಖೀ ಸದಾ ಕೋ ವಿಷಯಾನುರಾಗೀ ।
ಧನ್ಯೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ಯಸ್ತು ಪರೋಪಕಾರೀ
ಕಃ ಪೂಜನೀಯೋ ನನು ತತ್ತ್ವನಿಷ್ಠಃ ॥ 13॥
ಸರ್ವಾಸ್ವವಸ್ಥಾಸ್ವಪಿ ಕಿಂ ನ ಕಾರ್ಯಂ
ಕಿಂವಾ ವಿಧೇಯಂ ವಿದುಷಾಂ ಪ್ರಯತ್ನಾತ್ ।
ಸ್ನೇಹಶ್ಚ ಪಾಪಂ ಪಠನಂ ಚ ಧರ್ಮಃ
ಸಂಸಾರಮೂಲಂ ಹಿ ಕಿಮಸ್ತಿ ಚಿನ್ತಾ ॥ 14॥
ವಿಜ್ಞಾನ್ಮಹಾವಿಜ್ಞತಮೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ
ನಾರ್ಯಾ ಪಿಶಾಚ್ಯಾ ನ ಚ ವಂಚಿತೋ ಯಃ ।
ಕಾ ಶೃಂಖಲಾ ಪ್ರಾಣಭೃತಾಂ ಚ ನಾರೀ
ದಿವ್ಯಂ ವ್ರತಂ ಕಿಂ ಚ ನಿರಸ್ತ ದೈನ್ಯಮ್ ॥ 15॥
ಜ್ಞಾತುಂ ನ ಶಕ್ಯಂ ಹಿ ಕಿಮಸ್ತಿ ಸರ್ವೈ-
ರ್ಯೋಷಿನ್ಮನೋ ಯಚ್ಚರಿತಂ ತದೀಯಮ್ ।
ಕಾ ದುಸ್ತ್ಯಜಾ ಸರ್ವಜನೈರ್ದುರಾಶಾ
ವಿದ್ಯಾವಿಹೀನಃ ಪಶುರಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ ॥ 16॥
ವಾಸೋ ನ ಸಂಗಃ ಸಹ ಕೈರ್ವಿಧೇಯೋ
ಮೂರ್ಖೈಶ್ಚ ನೀಚೈಶ್ಚ ಖಲೈಶ್ಚ ಪಾಪೈಃ ।
ಮುಮುಕ್ಷುಣಾ ಕಿಂ ತ್ವರಿತಂ ವಿಧೇಯಂ
ಸತ್ಸಂಗತಿರ್ನಿರ್ಮಮತೇಶ ಭಕ್ತಿಃ ॥ 17॥
ಲಘುತ್ವ ಮೂಲಂ ಚ ಕಿಮರ್ಥಿತೈವ
ಗುರುತ್ವ ಬೀಜಂ ಪದಯಾಚನಂ ಕಿಮ್ ।
ಜಾತೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ಯಸ್ಯ ಪುನರ್ನ ಜನ್ಮ
ಕೋ ವಾ ಮೃತೋ ಯಸ್ಯ ಪುನರ್ನ ಮೃತ್ಯುಃ ॥ 18॥
ಮೂಕೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ ಬಧಿರಶ್ಚ ಕೋ ವಾ
ವಕ್ತುಂ ನ ಯುಕ್ತಂ ಸಮಯೇ ಸಮರ್ಥಃ ।
ತಥ್ಯಂ ಸುಪಥ್ಯಂ ನ ಶೃಣೋತಿ ವಾಕ್ಯಂ
ವಿಶ್ವಾಸಪಾತ್ರಂ ನ ಕಿಮಸ್ತಿ ನಾರೀ ॥ 19॥
ತತ್ತ್ವಂ ಕಿಮೇಕಂ ಶಿವಮದ್ವಿತೀಯಂ
ಕಿಮುತ್ತಮಂ ಸಚ್ಚರಿತಂ ಯದಸ್ತಿ ।
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಕೃತ್ವಾ ನ ಚ ಶೋಚನೀಯಃ ।
ಕಾಮಾರಿ ಕಂಸಾರಿ ಸಮರ್ಚನಾಖ್ಯಮ್ ॥ 20॥
ಶತ್ರೋರ್ಮಹಾಶತ್ರು ತಮೋಽಸ್ತಿ ಕೋ ವಾ
ಕಾಮಃಸಕೋಪಾನೃತ ಲೋಭತೃಷ್ಣಃ ।
ನ ಪೂರ್ಯತೇ ಕೋ ವಿಷಯೈಃ ಸ ಏವ
ಕಿಂ ದುಃಖಮೂಲಂ ಮಮತಾಭಿಧಾನಮ್ ॥ 21॥
ಕಿಂ ಮಂಡನಂ ಸಾಕ್ಷರತಾ ಮುಖಸ್ಯ
ಸತ್ಯಂ ಚ ಕಿಂ ಭೂತಹಿತಂ ತದೇವ ।
ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಸುಖಂ ಕಿಂ ಸ್ತ್ರಿಯಮೇವ ಸಮ್ಯಕ್
ದೇಯಂ ಪರಂ ಕಿಂ ತ್ವಭಯಂ ಸದೈವ ॥ 22॥
ಕಸ್ಯಾಸ್ತಿ ನಾಶೇ ಮನಸೋ ಹಿ ಮೋಕ್ಷಃ
ಕ್ವ ಸರ್ವಥಾ ನಾಸ್ತಿ ಭಯಂ ವಿಮುಕ್ತೌ ।
ಶಲ್ಯಂ ಪರಂ ಕಿಂ ನಿಜ ಮೂರ್ಖತೈವ
ಕೇ ಕೇ ಹ್ಯುಪೋಸ್ಯಾ ಗುರುವಶ್ಚ ವೃದ್ಧಾಃ ॥ 23॥
ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಪ್ರಾಣ ಹರೇ ಕೃತಾನ್ತೇ
ಕಿಮಾಶು ಕಾರ್ಯಂ ಸುಧಿಯಾ ಪ್ರಯತ್ನಾತ್ ।
ವಾಕ್ಕಾಯಚಿತ್ತೈಃ ಸುಖದಂ ಯಮಘ್ನಂ
ಮುರಾರಿ ಪಾದಾಮ್ಬುಜಮೇವ ಚಿನ್ತ್ಯಮ್ ॥ 24॥
ಕೇ ದಸ್ಯವಃ ಸನ್ತಿ ಕುವಾಸನಾಖ್ಯಾಃ
ಕಃ ಶೋಭತೇ ಯಃ ಸದಸಿ ಪ್ರವಿದ್ಯಃ ।
ಮಾತೇವ ಕಾ ಯಾ ಸುಖದಾ ಸುವಿದ್ಯಾ
ಕಿಮೇಧತೇ ದಾನ ವಶಾತ್ಸುವಿದ್ಯಾ ॥ 25॥
ಕುತೋ ಹಿ ಭೀತಿಃ ಸತತಂ ವಿಧೇಯಾ
ಲೋಕಾಪವಾದಾದ್ಭವ ಕಾನನಾಚ್ಚ ।
ಕೋ ವಾಸ್ತಿ ಬನ್ಧುಃ ಪಿತರೌ ಚ ಕೌ ವಾ
ವಿಪತ್ಸಹಾಯಃ ಪರಿಪಾಲಕೌ ಯೌ ॥ 26॥
ಬುದ್ಧ್ಯಾ ನ ಬೋಧ್ಯಂ ಪರಿಶಿಷ್ಯತೇ ಕಿಂ
ಶಿವ ಪ್ರಶಾನ್ತಂ ಸುಖ ಬೋಧ ರೂಪಮ್ ।
ಜ್ಞಾತೇ ತು ಕಸ್ಮಿನ್ ವಿದಿತಂ ಜಗತ್ಸ್ಯಾ-
ತ್ಸರ್ವಾತ್ಮಕೇ ಬ್ರಹ್ಮಣಿ ಪೂರ್ಣ ರೂಪೇ ॥ 27॥
ಕಿಂ ದುರ್ಲಭಂ ಸದ್ಗುರುರಸ್ತಿ ಲೋಕೇ
ಸತ್ಸಂಗತಿರ್ಬ್ರಹ್ಮ ವಿಚಾರಣಾ ಚ ।
ತ್ಯಾಗೋ ಹಿ ಸರ್ವಸ್ಯ ನಿಜಾತ್ಮ ಬೋಧಃ
ಕಿಂ ದುರ್ಜಯಂ ಸರ್ವ ಜನೈರ್ಮನೋಜಃ ॥ 28॥
ಪಶೋಃ ಪಶುಃ ಕೋ ನ ಕರೋತಿ ಧರ್ಮ
ಪ್ರಾಧೀತ ಶಾಸ್ತ್ರೋಽಪಿ ನ ಚಾತ್ಮಬೋಧಃ ।
ಕಿಂ ತದ್ವಿಷಂ ಭಾತಿ ಸುಧೋಪಮಂ ಸ್ತ್ರೀ
ಕೇ ಶತ್ರವೋ ಮಿತ್ರವದಾತ್ಮಜಾದ್ಯಾಃ ॥ 29॥
ವಿದ್ಯುಚ್ಚಲಂ ಕಿಂ ಧನ ಯೌವನಾಯು-
ರ್ದಾನಂ ಪರಂ ಕಿಂ ಚ ಸುಪಾತ್ರ ದತ್ತಮ್ ।
ಕಂಠೇ ಗತೇರಪ್ಯಸುಭಿರ್ನ ಕಾರ್ಯಂ
ಕಿಂವಾ ವಿಧೇಯಂ ಮಲಿನಂ ಶಿವಾರ್ಚಾ ॥ 30॥
ಕಿಂ ಕರ್ಮ ಯತ್ಪ್ರೀತಿಕರಂ ಮುರಾರೇಃ
ಕ್ವಾಸ್ಥಾ ನ ಕಾರ್ಯಾ ಸತತಂ ಭವಾಬ್ಧೌ ।
ಅಹರ್ನಿಶಂ ಕಿಂ ಪರಿಚಿನ್ತನೀಯಂ
ಸಂಸಾರ ಮಿಥ್ಯಾತ್ವ ಶಿವಾತ್ಮ ತತ್ತ್ವಮ್ ॥ 31॥
ಕಂಠಂ ಗತಾ ವಾ ಶ್ರವಣಂ ಗತಾ ವಾ
ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರಾಖ್ಯಾ ಮಣಿರತ್ನಮಾಲಾ ।
ತನೋತು ಮೋದಂ ವಿದುಷಾಂ ಪ್ರಯತ್ನಾತ್
ರಮೇಶ ಗೌರೀಶ ಪದೌ ಸುಸೇವ್ಯೌ ॥ 32॥
***********
मणिरत्नमाला
अपार संसार समुद्र मध्ये
निमज्जतो मे शरणं किमस्ति ।
गुरो कृपालो कृपया वदैत-
द्विश्वेश पादाम्बुज दीर्घ नौका ॥ १॥
बद्धो हि को यो विषयानुरागी
को वा विमुक्तो विषये विरक्तः ।
को वाऽस्ति घोरो नरकः स्वदेह-
स्तृष्णाक्षयः स्वर्ग पदं किमस्ति ॥ २॥
संसार हृत्कस्तु निजात्म बोधः
को मोक्ष हेतुः प्रथितः स एव ।
द्वारं किमेकं नरकस्य नारी
का स्वर्गदा प्राणभृतामहिंसा ॥ ३॥
शेते सुखं कस्तु समाधिनिष्ठो
जागर्ति को वा सदसद्विवेकी ।
के शत्रवः सन्ति निजेन्द्रियाणि
तान्येव मित्राणि जितानि कानि ॥ ४॥
को वा दरिद्रो हि विशाल तृष्णः
श्रीमांश्च को यस्य समस्ति तोषः ।
जीवन्मृतो कस्तु निरुद्यमो यः
कोवाऽमृतः स्यात्सुखदा निराशा ॥ ५॥
पाशो हि को यो ममताभिधानः
संमोहयत्येव सुरेव का स्त्री ।
को वा महान्धो मदनातुरो यो
मृत्युश्च को वापयशः स्वकीयम् ॥ ६॥
को वा गुरुर्यो हि हितोपदेष्टा
शिष्यस्तु को यो गुरु भक्त एव ।
को दीर्घ रोगो भव एव साधो
किमौषधिं तस्य विचार एव ॥ ७॥
किं भूषणाद्भूषणमस्ति शीलं
तीर्थं परं किं स्वमनो विशुद्धम् ।
किमत्र हेयं कनकं च कान्ता
श्राव्यं सदा किं गुरुवेदवाक्यम् ॥ ८॥
के हेतवो ब्रह्म गतेस्तु सन्ति
सत्सङ्गतिर्दान विचार तोषाः ।
के सन्ति सन्तोऽखिल वीतरागा
अपास्त मोहाः शिव तत्त्व निष्ठाः ॥ ९॥
को वा ज्वरः प्राणभृतां हि चिन्ता
मूर्खोऽस्ति को यस्तु विवेकहीनः ।
कार्या मया का शिव विष्णु भक्तिः
किं जीवनं दोष विवर्जितं यत् ॥ १०॥
विद्या हि का ब्रह्म गति प्रदा या
बोधो हि को यस्तु विमुक्ति हेतुः ।
को लाभ आत्मावगमो हि यो वै
जितं जगत् केन मनो हि येन ॥ ११॥
शूरान्महा शूरतमोऽस्ति को वा
मनोज बाणैर्व्यथितो न यस्तु ।
प्राज्ञोतिधीरश्च समोऽस्ति को वा
प्राप्तो न मोहं ललना कटाक्षैः ॥ १२॥
विषाद्विषं किं विषयाः समस्ता
दुःखी सदा को विषयानुरागी ।
धन्योऽस्ति को यस्तु परोपकारी
कः पूजनीयो ननु तत्त्वनिष्ठः ॥ १३॥
सर्वास्ववस्थास्वपि किं न कार्यं
किंवा विधेयं विदुषां प्रयत्नात् ।
स्नेहश्च पापं पठनं च धर्मः
संसारमूलं हि किमस्ति चिन्ता ॥ १४॥
विज्ञान्महाविज्ञतमोऽस्ति को वा
नार्या पिशाच्या न च वञ्चितो यः ।
का शृङ्खला प्राणभृतां च नारी
दिव्यं व्रतं किं च निरस्त दैन्यम् ॥ १५॥
ज्ञातुं न शक्यं हि किमस्ति सर्वै-
र्योषिन्मनो यच्चरितं तदीयम् ।
का दुस्त्यजा सर्वजनैर्दुराशा
विद्याविहीनः पशुरस्ति को वा ॥ १६॥
वासो न सङ्गः सह कैर्विधेयो
मूर्खैश्च नीचैश्च खलैश्च पापैः ।
मुमुक्षुणा किं त्वरितं विधेयं
सत्सङ्गतिर्निर्ममतेश भक्तिः ॥ १७॥
लघुत्व मूलं च किमर्थितैव
गुरुत्व बीजं पदयाचनं किम् ।
जातोऽस्ति को यस्य पुनर्न जन्म
को वा मृतो यस्य पुनर्न मृत्युः ॥ १८॥
मूकोऽस्ति को वा बधिरश्च को वा
वक्तुं न युक्तं समये समर्थः ।
तथ्यं सुपथ्यं न शृणोति वाक्यं
विश्वासपात्रं न किमस्ति नारी ॥ १९॥
तत्त्वं किमेकं शिवमद्वितीयं
किमुत्तमं सच्चरितं यदस्ति ।
किं कर्म कृत्वा न च शोचनीयः ।
कामारि कंसारि समर्चनाख्यम् ॥ २०॥
शत्रोर्महाशत्रु तमोऽस्ति को वा
कामःसकोपानृत लोभतृष्णः ।
न पूर्यते को विषयैः स एव
किं दुःखमूलं ममताभिधानम् ॥ २१॥
किं मण्डनं साक्षरता मुखस्य
सत्यं च किं भूतहितं तदेव ।
त्यक्त्वा सुखं किं स्त्रियमेव सम्यक्
देयं परं किं त्वभयं सदैव ॥ २२॥
कस्यास्ति नाशे मनसो हि मोक्षः
क्व सर्वथा नास्ति भयं विमुक्तौ ।
शल्यं परं किं निज मूर्खतैव
के के ह्युपोस्या गुरुवश्च वृद्धाः ॥ २३॥
उपस्थिते प्राण हरे कृतान्ते
किमाशु कार्यं सुधिया प्रयत्नात् ।
वाक्कायचित्तैः सुखदं यमघ्नं
मुरारि पादाम्बुजमेव चिन्त्यम् ॥ २४॥
के दस्यवः सन्ति कुवासनाख्याः
कः शोभते यः सदसि प्रविद्यः ।
मातेव का या सुखदा सुविद्या
किमेधते दान वशात्सुविद्या ॥ २५॥
कुतो हि भीतिः सततं विधेया
लोकापवादाद्भव काननाच्च ।
को वास्ति बन्धुः पितरौ च कौ वा
विपत्सहायः परिपालकौ यौ ॥ २६॥
बुद्ध्या न बोध्यं परिशिष्यते किं
शिव प्रशान्तं सुख बोध रूपम् ।
ज्ञाते तु कस्मिन् विदितं जगत्स्या-
त्सर्वात्मके ब्रह्मणि पूर्ण रूपे ॥ २७॥
किं दुर्लभं सद्गुरुरस्ति लोके
सत्सङ्गतिर्ब्रह्म विचारणा च ।
त्यागो हि सर्वस्य निजात्म बोधः
किं दुर्जयं सर्व जनैर्मनोजः ॥ २८॥
पशोः पशुः को न करोति धर्म
प्राधीत शास्त्रोऽपि न चात्मबोधः ।
किं तद्विषं भाति सुधोपमं स्त्री
के शत्रवो मित्रवदात्मजाद्याः ॥ २९॥
विद्युच्चलं किं धन यौवनायु-
र्दानं परं किं च सुपात्र दत्तम् ।
कण्ठे गतेरप्यसुभिर्न कार्यं
किंवा विधेयं मलिनं शिवार्चा ॥ ३०॥
किं कर्म यत्प्रीतिकरं मुरारेः
क्वास्था न कार्या सततं भवाब्धौ ।
अहर्निशं किं परिचिन्तनीयं
संसार मिथ्यात्व शिवात्म तत्त्वम् ॥ ३१॥
कण्ठं गता वा श्रवणं गता वा
प्रश्नोत्तराख्या मणिरत्नमाला ।
तनोतु मोदं विदुषां प्रयत्नात्
रमेश गौरीश पदौ सुसेव्यौ ॥ ३२॥
************
No comments:
Post a Comment