ದೇವೀ ಭುಜಂಗ ಸ್ತೋತ್ರಮ್ ಆದಿ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯ ಕೃತಂ देवीभुजंग स्तोत्रम् DEVI BHUJANGA STOTRA by adi shankaracharya

ದೇವೀಭುಜಂಗಸ್ತೋತ್ರಮ್ 

ವಿರಿಂಚ್ಯಾದಿಭಿಃ ಪಂಚಭಿರ್ಲೋಕಪಾಲೈಃ

ಸಮೂಢೇ ಮಹಾನನ್ದಪೀಠೇ ನಿಷಣ್ಣಮ್ ।

ಧನುರ್ಬಾಣಪಾಶಾಂಕುಶಪ್ರೋತಹಸ್ತಂ

ಮಹಸ್ತ್ರೈಪುರಂ ಶಂಕರಾದ್ವೈತಮವ್ಯಾತ್ ॥ 1॥

ಯದನ್ನಾದಿಭಿಃ ಪಂಚಭಿಃ ಕೋಶಜಾಲೈಃ

ಶಿರಃಪಕ್ಷಪುಚ್ಛಾತ್ಮಕೈರನ್ತರನ್ತಃ ।

ನಿಗೂಢೇ ಮಹಾಯೋಗಪೀಠೇ ನಿಷಣ್ಣಂ

ಪುರಾರೇರಥಾನ್ತಃಪುರಂ ನೌಮಿ ನಿತ್ಯಮ್ ॥ 2॥

ವಿರಿಂಚಾದಿರೂಪೈಃ ಪ್ರಪಂಚೇ ವಿಹೃತ್ಯ

ಸ್ವತನ್ತ್ರಾ ಯದಾ ಸ್ವಾತ್ಮವಿಶ್ರಾನ್ತಿರೇಷಾ ।

ತದಾ ಮಾನಮಾತೃಪ್ರಮೇಯಾತಿರಿಕ್ತಂ

ಪರಾನನ್ದಮೀಡೇ ಭವಾನಿ ತ್ವದೀಯಮ್ ॥ 3॥

ವಿನೋದಾಯ ಚೈತನ್ಯಮೇಕಂ ವಿಭಜ್ಯ

ದ್ವಿಧಾ ದೇವಿ ಜೀವಃ ಶಿವಶ್ರೇತಿ ನಾಮ್ನಾ ।

ಶಿವಸ್ಯಾಪಿ ಜೀವತ್ವಮಾಪಾದಯನ್ತೀ

ಪುನರ್ಜೀವಮೇನಂ ಶಿವಂ ವಾ ಕರೋಷಿ ॥ 4॥

ಸಮಾಕುಂಚ್ಯ ಮೂಲಂ ಹೃದಿ ನ್ಯಸ್ಯ ವಾಯುಂ

ಮನೋ ಭ್ರೂಬಿಲಂ ಪ್ರಾಪಯಿತ್ವಾ ನಿವೃತ್ತಾಃ ।

ತತಃ ಸಚ್ಚಿದಾನನ್ದರೂಪೇ ಪದೇ ತೇ

ಭವನ್ತ್ಯಮ್ಬ ಜೀವಾಃ ಶಿವತ್ವೇನ ಕೇಚಿತ್ ॥ 5॥

ಶರೀರೇಽತಿಕಷ್ಟೇ ರಿಪೌ ಪುತ್ರವರ್ಗೇ

ಸದಾಭೀತಿಮೂಲೇ ಕಲತ್ರೇ ಧನೇ ವಾ ।

ನ ಕಶ್ಚಿದ್ವಿರಜ್ಯತ್ಯಹೋ ದೇವಿ ಚಿತ್ರಂ

ಕಥಂ ತ್ವತ್ಕಟಾಕ್ಷಂ ವಿನಾ ತತ್ತ್ವಬೋಧಃ ॥ 6॥

ಶರೀರೇ ಧನೇಽಪತ್ಯವರ್ಗೇ ಕಲತ್ರೇ

ವಿರಕ್ತಸ್ಯ ಸದ್ದೇಶಿಕಾದಿಷ್ಟಬುದ್ಧೇಃ ।

ಯದಾಕಸ್ಮಿಕಂ ಜ್ಯೋತಿರಾನನ್ದರೂಪಂ

ಸಮಾಧೌ ಭವೇತ್ತತ್ತ್ವಮಸ್ಯಮ್ಬ ಸತ್ಯಮ್ ॥ 7॥

ಮೃಷಾನ್ಯೋ ಮೃಷಾನ್ಯಃ ಪರೋ ಮಿಶ್ರಮೇನಂ

ಪರಃ ಪ್ರಾಕೃತಂ ಚಾಪರೋ ಬುದ್ಧಿಮಾತ್ರಮ್ ।

ಪ್ರಪಂಚಂ ಮಿಮೀತೇ ಮುನೀನಾಂ ಗಣೋಽಯಂ

ತದೇತತ್ತ್ವಮೇವೇತಿ ನ ತ್ವಾಂ ಜಹೀಮಃ ॥ 8॥

ನಿವೃತ್ತಿಃ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾ ಚ ವಿದ್ಯಾ ಚ ಶಾನ್ತಿ-

ಸ್ತಥಾ ಶಾನ್ತ್ಯತೀತೇತಿ ಪಂಚೀಕೃತಾಭಿಃ ।

ಕಲಾಭಿಃ ಪರೇ ಪಂಚವಿಂಶಾತ್ಮಿಕಾಭಿ-

ಸ್ತ್ವಮೇಕೈವ ಸೇವ್ಯಾ ಶಿವಾಭಿನ್ನರೂಪಾ ॥ 9॥

ಅಗಾಧೇಽತ್ರ ಸಂಸಾರಪಂಕೇ ನಿಮಗ್ನಂ

ಕಲತ್ರಾದಿಭಾರೇಣ ಖಿನ್ನಂ ನಿತಾನ್ತಮ್ ।

ಮಹಾಮೋಹಪಾಶೌಘಬದ್ಧಂ ಚಿರಾನ್ಮಾಂ

ಸಮುದ್ಧರ್ತುಮಮ್ಬ ತ್ವಮೇಕೈವ ಶಕ್ತಾ ॥ 10॥

ಸಮಾರಭ್ಯ ಮೂಲಂ ಗತೋ ಬ್ರಹ್ಮಚಕ್ರಂ

ಭವದ್ದಿವ್ಯಚಕ್ರೇಶ್ವರೀಧಾಮಭಾಜಃ ।

ಮಹಾಸಿದ್ಧಿಸಂಘಾತಕಲ್ಪದ್ರುಮಾಭಾ-

ನವಾಪ್ಯಾಮ್ಬ ನಾದಾನುಪಾಸ್ತೇ ಚ ಯೋಗೀ ॥ 11॥

ಗಣೇಶೈರ್ಗ್ರಹೈರಮ್ಬ ನಕ್ಷತ್ರಪಂಕ್ತ್ಯಾ

ತಥಾ ಯೋಗಿನೀರಾಶಿಪೀಠೈರಭಿನ್ನಮ್ ।

ಮಹಾಕಾಲಮಾತ್ಮಾನಮಾಮೃಶ್ಯ ಲೋಕಂ

ವಿಧತ್ಸೇ ಕೃತಿಂ ವಾ ಸ್ಥಿತಿಂ ವಾ ಮಹೇಶಿ ॥ 12॥

ಲಸತ್ತಾರಹಾರಾಮತಿಸ್ವಚ್ಛಚೇಲಾಂ

ವಹನ್ತೀಂ ಕರೇ ಪುಸ್ತಕಂ ಚಾಕ್ಷಮಾಲಾಮ್ ।

ಶರಚ್ಚನ್ದ್ರಕೋಟಿಪ್ರಭಾಭಾಸುರಾಂ ತ್ವಾಂ

ಸಕೃದ್ಭಾವಯನ್ಭಾರತೀವಲ್ಲಭಃ ಸ್ಯಾತ್ ॥ 13॥

ಸಮುದ್ಯತ್ಸಹಸ್ರಾರ್ಕಬಿಮ್ಬಾಭವಕ್ತ್ರಾಂ

ಸ್ವಭಾಸೈವ ಸಿನ್ದೂರಿತಾಜಾಂಡಕೋಟಿಮ್ ।

ಧನುರ್ಬಾಣಪಾಶಾಂಕುಶಾನ್ಧಾರಯನ್ತೀಂ

ಸ್ಮರನ್ತಃ ಸ್ಮರಂ ವಾಪಿ ಸಂಮೋಹಯೇಯುಃ ॥ 14॥

ಮಣಿಸ್ಯೂತತಾಟಂಕಶೋಣಾಸ್ಯಬಿಮ್ಬಾಂ

ಹರಿತ್ಪಟ್ಟವಸ್ತ್ರಾಂ ತ್ವಗುಲ್ಲಾಸಿಭೂಷಾಮ್ ।

ಹೃದಾ ಭಾವಯಂಸ್ತಪ್ತಹೇಮಪ್ರಭಾಂ ತ್ವಾಂ

ಶ್ರಿಯೋ ನಾಶಯತ್ಯಮ್ಬ ಚಾಂಚಲ್ಯಭಾವಮ್ ॥ 15॥

ಮಹಾಮನ್ತ್ರರಾಜಾನ್ತಬೀಜಂ ಪರಾಖ್ಯಂ

ಸ್ವತೋ ನ್ಯಸ್ತಬಿನ್ದು ಸ್ವಯಂ ನ್ಯಸ್ತಹಾರ್ದಮ್ ।

ಭವದ್ವಕ್ತ್ರವಕ್ಷೋಜಗುಹ್ಯಾಭಿಧಾನಂ

ಸ್ವರೂಪಂ ಸಕೃದ್ಭಾವಯೇತ್ಸ ತ್ವಮೇವ ॥ 16॥

ತಥಾನ್ಯೇ ವಿಕಲ್ಪೇಷು ನಿರ್ವಿಣ್ಣಚಿತ್ತಾ-

ಸ್ತದೇಕಂ ಸಮಾಧಾಯ ಬಿನ್ದುತ್ರಯಂ ತೇ ।

ಪರಾನನ್ದಸಂಧಾನಸಿನ್ಧೌ ನಿಮಗ್ನಾಃ

ಪುನರ್ಗರ್ಭರನ್ಧ್ರಂ ನ ಪಶ್ಯನ್ತಿ ಧೀರಾಃ ॥ 17॥

ತ್ವದುನ್ಮೇಷಲೀಲಾನುಬನ್ಧಾಧಿಕಾರಾ-

ನ್ವಿರಿಂಚ್ಯಾದಿಕಾಂಸ್ತ್ವದ್ಗುಣಾಮ್ಭೋಧಿಬಿನ್ದೂನ್ ।

ಭಜನ್ತಸ್ತಿತೀರ್ಷನ್ತಿ ಸಂಸಾರಸಿನ್ಧುಂ

ಶಿವೇ ತಾವಕೀನಾ ಸುಸಂಭಾವನೇಯಮ್ ॥ 18॥

ಕದಾ ವಾ ಭವತ್ಪಾದಪೋತೇನ ತೂರ್ಣಂ

ಭವಾಮ್ಭೋಧಿಮುಕ್ತೀರ್ಯ ಪೂರ್ಣಾನ್ತರಂಗಃ ।

ನಿಮಜ್ಜನ್ತಮೇನಂ ದುರಾಶಾವಿಷಾಬ್ಧೌ

ಸಮಾಲೋಕ್ಯ ಲೋಕಂ ಕಥಂ ಪರ್ಯುದಾಸ್ಸೇ ॥ 19॥

ಕದಾವಾ ಹೃಷೀಕಾಣಿ ಸಾಮ್ಯಂ ಭಜೇಯುಃ

ಕದಾ ವಾ ನ ಶತ್ರುರ್ನ ಮಿತ್ರಂ ಭವಾನಿ ।

ಕದಾ ವಾ ದುರಾಶಾವಿಷೂಚೀವಿಲೋಪಃ

ಕದಾ ವಾ ಮನೋ ಮೇ ಸಮೂಲಂ ವಿನಶ್ಯೇತ್ ॥ 20॥

ನಮೋವಾಕಮಾಶಾಸ್ಮಹೇ ದೇವಿ ಯುಷ್ಮ-

ತ್ಪದಾಮ್ಭೋಜಯುಗ್ಮಾಯ ತಿಗ್ಮಾಯ ಗೌರಿ ।

ವಿರಿಂಚ್ಯಾದಿಭಾಸ್ವತ್ಕಿರೀಟಪ್ರತೋಲೀ-

ಪ್ರದೀಪಾಯಮಾನಪ್ರಭಾಭಾಸ್ವರಾಯ ॥ 21॥

ಕಚೇ ಚನ್ದ್ರರೇಖಂ ಕುಚೇ ತಾರಹಾರಂ

ಕರೇ ಸ್ವಾದುಚಾಪಂ ಶರೇ ಷಟ್ಪದೌಘಮ್ ।

ಸ್ಮರಾಮಿ ಸ್ಮರಾರೇರಭಿಪ್ರಾಯಮೇಕಂ

ಮದಾಘೂರ್ಣನೇತ್ರಂ ಮದೀಯಂ ನಿಧಾನಮ್ ॥ 22॥

ಶರೇಷ್ವೇವ ನಾಸಾ ಧನುಷ್ವೇವ ಜಿಹ್ವಾ

ಜಪಾಪಾಟಲೇ ಲೋಚನೇ ತೇ ಸ್ವರೂಪೇ ।

ತ್ವಗೇಷಾ ಭವಚ್ಚನ್ದ್ರಖಂಡೇ ಶ್ರವೋ ಮೇ

ಗುಣೇ ತೇ ಮನೋವೃತ್ತಿರಮ್ಬ ತ್ವಯಿ ಸ್ಯಾತ್ ॥ 23॥

ಜಗತ್ಕರ್ಮಧೀರಾನ್ವಚೋಧೂತಕೀರಾನ್

ಕುಚನ್ಯಸ್ತಹಾರಾನ್ಕೃಪಾಸಿನ್ಧುಪೂರಾನ್ ।

ಭವಾಮ್ಭೋಧಿಪಾರಾನ್ಮಹಾಪಾಪದೂರಾನ್

ಭಜೇ ವೇದಸಾರಾಞ್ಶಿವಪ್ರೇಮದಾರಾನ್ ॥ 24॥

ಸುಧಾಸಿನ್ಧುಸಾರೇ ಚಿದಾನನ್ದನೀರೇ

ಸಮುತ್ಫುಲ್ಲನೀಪೇ ಸುರತ್ರಾನ್ತರೀಪೇ ।

ಮಣಿವ್ಯೂಹಸಾಲೇ ಸ್ಥಿತೇ ಹೈಮಶಾಲೇ

ಮನೋಜಾರಿವಾಮೇ ನಿಷಣ್ಣಂ ಮನೋ ಮೇ ॥ 25॥

ದೃಗನ್ತೇ ವಿಲೋಲಾ ಸುಗನ್ಧೀಷುಮಾಲಾ

ಪ್ರಪಂಚೇನ್ದ್ರಜಾಲಾ ವಿಪತ್ಸಿನ್ಧುಕೂಲಾ ।

ಮುನಿಸ್ವಾನ್ತಶಾಲಾ ನಮಲ್ಲೋಕಪಾಲಾ

ಹೃದಿ ಪ್ರೇಮಲೋಲಾಮೃತಸ್ವಾದುಲೀಲಾ ॥ 26॥

ಜಗಜ್ಜಾಲಮೇತತ್ತ್ವಯೈವಾಮ್ಬ ಸೃಷ್ಟಂ

ತ್ವಮೇವಾದ್ಯ ಯಾಸೀನ್ದ್ರಿಯೈರರ್ಥಜಾಲಮ್ ।

ತ್ವವೇಕೈವ ಕರ್ತ್ರೀ ತ್ವಮೇಕೈವ ಭೋಕ್ತ್ರೀ

ನ ಮೇ ಪುಣ್ಯಪಾಪೇ ನ ಮೇ ಬನ್ಧಮೋಕ್ಷೌ ॥ 27॥

ಇತಿ ಪ್ರೇಮಭಾರೇಣ ಕಿಂಚಿನ್ಮಯೋಕ್ತಂ

ನ ಬುಧ್ವೈವ ತತ್ತ್ವಂ ಮದೀಯಂ ತ್ವದೀಯಂ ।

ವಿನೋದಾಯ ಬಾಲಸ್ಯ ಮೌರ್ಖ್ಯಂ ಹಿ ಮಾತ-

ಸ್ತದೇತತ್ಪ್ರಲಾಪಸ್ತುತಿಂ ಮೇ ಗೃಹಾಣ ॥ 28॥ಂ

ಇತಿ ಶ್ರೀಮತ್ಪರಮಹಂಸಪರಿವ್ರಾಜಕಾಚಾರ್ಯಸ್ಯ

ಶ್ರೀಗೋವಿನ್ದಭಗವತ್ಪೂಜ್ಯಪಾದಶಿಷ್ಯಸ್ಯ

ಶ್ರೀಮಚ್ಛಂಕರಭಗವತಃ ಕೃತೌ

ದೇವೀಭುಜಂಗಸ್ತೋತ್ರಮ್ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಮ್  ॥

***********


[11:43 AM, 06/18/2019] SURESH HULIKUNTI RAO: 

देवीभुजंग स्तोत्रम् ॥

विरिञ्च्यादिभिः पञ्चभिर्लोकपालैः
समूढे महानन्दपीठे निषण्णम् ।
धनुर्बाणपाशाङ्कुशप्रोतहस्तं
महस्त्रैपुरं शंकराद्वैतमव्यात् ॥ १॥

यदन्नादिभिः पञ्चभिः कोशजालैः
शिरःपक्षपुच्छात्मकैरन्तरन्तः ।
निगूढे महायोगपीठे निषण्णं
पुरारेरथान्तःपुरं नौमि नित्यम् ॥ २॥

विरिञ्चादिरूपैः प्रपञ्चे विहृत्य
स्वतन्त्रा यदा स्वात्मविश्रान्तिरेषा ।
तदा मानमातृप्रमेयातिरिक्तं
परानन्दमीडे भवानि त्वदीयम् ॥ ३॥

विनोदाय चैतन्यमेकं विभज्य
द्विधा देवि जीवः शिवश्रेति नाम्ना ।
शिवस्यापि जीवत्वमापादयन्ती
पुनर्जीवमेनं शिवं वा करोषि ॥ ४॥

समाकुञ्च्य मूलं हृदि न्यस्य वायुं
मनो भ्रूबिलं प्रापयित्वा निवृत्ताः ।
ततः सच्चिदानन्दरूपे पदे ते
भवन्त्यम्ब जीवाः शिवत्वेन केचित् ॥ ५॥

शरीरेऽतिकष्टे रिपौ पुत्रवर्गे
सदाभीतिमूले कलत्रे धने वा ।
न कश्चिद्विरज्यत्यहो देवि चित्रं
कथं त्वत्कटाक्षं विना तत्त्वबोधः ॥ ६॥

शरीरे धनेऽपत्यवर्गे कलत्रे
विरक्तस्य सद्देशिकादिष्टबुद्धेः ।
यदाकस्मिकं ज्योतिरानन्दरूपं
समाधौ भवेत्तत्त्वमस्यम्ब सत्यम् ॥ ७॥

मृषान्यो मृषान्यः परो मिश्रमेनं
परः प्राकृतं चापरो बुद्धिमात्रम् ।
प्रपञ्चं मिमीते मुनीनां गणोऽयं
तदेतत्त्वमेवेति न त्वां जहीमः ॥ ८॥

निवृत्तिः प्रतिष्ठा च विद्या च शान्ति-
स्तथा शान्त्यतीतेति पञ्चीकृताभिः ।
कलाभिः परे पञ्चविंशात्मिकाभि-
स्त्वमेकैव सेव्या शिवाभिन्नरूपा ॥ ९॥

अगाधेऽत्र संसारपङ्के निमग्नं
कलत्रादिभारेण खिन्नं नितान्तम् ।
महामोहपाशौघबद्धं चिरान्मां
समुद्धर्तुमम्ब त्वमेकैव शक्ता ॥ १०॥

समारभ्य मूलं गतो ब्रह्मचक्रं
भवद्दिव्यचक्रेश्वरीधामभाजः ।
महासिद्धिसंघातकल्पद्रुमाभा-
नवाप्याम्ब नादानुपास्ते च योगी ॥ ११॥

गणेशैर्ग्रहैरम्ब नक्षत्रपङ्क्त्या
तथा योगिनीराशिपीठैरभिन्नम् ।
महाकालमात्मानमामृश्य लोकं
विधत्से कृतिं वा स्थितिं वा महेशि ॥ १२॥

लसत्तारहारामतिस्वच्छचेलां
वहन्तीं करे पुस्तकं चाक्षमालाम् ।
शरच्चन्द्रकोटिप्रभाभासुरां त्वां
सकृद्भावयन्भारतीवल्लभः स्यात् ॥ १३॥

समुद्यत्सहस्रार्कबिम्बाभवक्त्रां
स्वभासैव सिन्दूरिताजाण्डकोटिम् ।
धनुर्बाणपाशाङ्कुशान्धारयन्तीं
स्मरन्तः स्मरं वापि संमोहयेयुः ॥ १४॥

मणिस्यूतताटङ्कशोणास्यबिम्बां
हरित्पट्टवस्त्रां त्वगुल्लासिभूषाम् ।
हृदा भावयंस्तप्तहेमप्रभां त्वां
श्रियो नाशयत्यम्ब चाञ्चल्यभावम् ॥ १५॥

महामन्त्रराजान्तबीजं पराख्यं
स्वतो न्यस्तबिन्दु स्वयं न्यस्तहार्दम् ।
भवद्वक्त्रवक्षोजगुह्याभिधानं
स्वरूपं सकृद्भावयेत्स त्वमेव ॥ १६॥

तथान्ये विकल्पेषु निर्विण्णचित्ता-
स्तदेकं समाधाय बिन्दुत्रयं ते ।
परानन्दसंधानसिन्धौ निमग्नाः
पुनर्गर्भरन्ध्रं न पश्यन्ति धीराः ॥ १७॥

त्वदुन्मेषलीलानुबन्धाधिकारा-
न्विरिञ्च्यादिकांस्त्वद्गुणाम्भोधिबिन्दून् ।
भजन्तस्तितीर्षन्ति संसारसिन्धुं
शिवे तावकीना सुसंभावनेयम् ॥ १८॥

कदा वा भवत्पादपोतेन तूर्णं
भवाम्भोधिमुक्तीर्य पूर्णान्तरङ्गः ।
निमज्जन्तमेनं दुराशाविषाब्धौ
समालोक्य लोकं कथं पर्युदास्से ॥ १९॥

कदावा हृषीकाणि साम्यं भजेयुः
कदा वा न शत्रुर्न मित्रं भवानि ।
कदा वा दुराशाविषूचीविलोपः
कदा वा मनो मे समूलं विनश्येत् ॥ २०॥

नमोवाकमाशास्महे देवि युष्म-
त्पदाम्भोजयुग्माय तिग्माय गौरि ।
विरिञ्च्यादिभास्वत्किरीटप्रतोली-
प्रदीपायमानप्रभाभास्वराय ॥ २१॥

कचे चन्द्ररेखं कुचे तारहारं
करे स्वादुचापं शरे षट्पदौघम् ।
स्मरामि स्मरारेरभिप्रायमेकं
मदाघूर्णनेत्रं मदीयं निधानम् ॥ २२॥

शरेष्वेव नासा धनुष्वेव जिह्वा
जपापाटले लोचने ते स्वरूपे ।
त्वगेषा भवच्चन्द्रखण्डे श्रवो मे
गुणे ते मनोवृत्तिरम्ब त्वयि स्यात् ॥ २३॥

जगत्कर्मधीरान्वचोधूतकीरान्
कुचन्यस्तहारान्कृपासिन्धुपूरान् ।
भवाम्भोधिपारान्महापापदूरान्
भजे वेदसाराञ्शिवप्रेमदारान् ॥ २४॥

सुधासिन्धुसारे चिदानन्दनीरे
समुत्फुल्लनीपे सुरत्रान्तरीपे ।
मणिव्यूहसाले स्थिते हैमशाले
मनोजारिवामे निषण्णं मनो मे ॥ २५॥

दृगन्ते विलोला सुगन्धीषुमाला
प्रपञ्चेन्द्रजाला विपत्सिन्धुकूला ।
मुनिस्वान्तशाला नमल्लोकपाला
हृदि प्रेमलोलामृतस्वादुलीला ॥ २६॥

जगज्जालमेतत्त्वयैवाम्ब सृष्टं
त्वमेवाद्य यासीन्द्रियैरर्थजालम् ।
त्ववेकैव कर्त्री त्वमेकैव भोक्त्री
न मे पुण्यपापे न मे बन्धमोक्षौ ॥ २७॥

इति प्रेमभारेण किञ्चिन्मयोक्तं
न बुध्वैव तत्त्वं मदीयं त्वदीयं ।
विनोदाय बालस्य मौर्ख्यं हि मात-
स्तदेतत्प्रलापस्तुतिं मे गृहाण ॥ २८॥ं

इति श्रीमत्परमहंसपरिव्राजकाचार्यस्य
श्रीगोविन्दभगवत्पूज्यपादशिष्यस्य
श्रीमच्छंकरभगवतः कृतौ

देवीभुजंगस्तोत्रम् सम्पूर्णम्  ॥
************